“Kimsenin, kimseyi anlamadığı şu zamanda”.
Dört, duvarlarla örülü duvarların arasında.
Sıkıntılara ve Elemlere, karşı göğüs gelerek ayakta kala kala.
İçim yanıyor,içim yanıyor şu yalan dünyada.
“Kader, insanı ordan oraya atarmış”.
Kaderine, göre yaşarsın bir köşeye atılmış.
Alınyazın, daha doğduğunda belli olur yaşarsın gibi yaşamış.
İçim yanıyor, içim yanıyor şu yalan dünyada.
“Yüzümüz, gülsede içimiz kan ağlıyor”.
Hayat, insanı bazı zaman yoruyor.
Yordukça,yorar oluyor.
İçim yanıyor,içim yanıyor şu yalan dünyada.
“Artık hayattın ne tadı, ne de tuzu kalmış”.
İnsanlık, bazı zaman menfaat ve parayla ölçülür olmuş.
İnsanlığımızı, bazı zaman unutur hale gelmişiz bir allahın selamı kalmış.
İçim yanıyor,içim yanıyor şu yalan dünyada.
“Bazı, Dostluklar azalmaya başlamış”.
Sevgiler, zaten kalpten kalbe göre değişmiş.
Gerçek,yürekten merhamet ve sevgiyi taşımak biraz yalan olmuş.
İçim yanıyor, içim yanıyor şu yalan dünyada.
“Ekmeği,kazanmak zaten şu zamanda çok zor olmuş”.
Dürüstlük,çok nadir olmuş.
Kimse, kimsenin derdini ve sıkıntısını anlayamaz olmuş.
İçim yanıyor, içim yanıyor şu yalan dünyada.
“Seneler, gelip geçer olmuş”.
Anıların ve Yılların, talan olmuş.
Hayallerimiz,yarım kalmış.
İçim yanıyor, içim yanıyor şu yalan dünyada.
Yazılma Tarihi:02.02.2016
